دوس دارم از شما بگم،ببخشيدا جسارته


اگه بگم شما گليد،كه مايه ي خجالته


يه بسته ي نا قابله،پيشكش چشماي شما


پس مي فرستين مي دونم،دل مث كارت دعوته


منتظر يه فرصتم حضوري خدمت برسم


خيلي ببخشيدا ولي،سر شما كي خلوته


از دل رسوام مي دونم،ايراد فراوون مي گيريد


خاكش ولي تَبركه،مال غماي غربته


اين جور نبودم به خدا،واسه خودم كسي بودم


دوره شوق هر كسي،خوب مي دونيد يه مدته


قرار بودش كه من ديگه عاشق هيچ كسي نشم


نميدونم اسمش چيه،يا وسوست يا قسمته


راحت بگم اون دلي كه خودش يه روز يه خونه بود


چشش به دنبال شماس،منتظر مرمته


كاش بذاريد دست منم به ضريحاتون برسه


چون واسه ديدن شما يه عمره كه تو نوبته


تو آرزوي كشف اين يه راز زيبا مي مونم


چرا هميشه بعد عشق،دلا اسير عادته؟


شما با من موافقيد؟عاشق اگه عاشق باشه


خوب مي دونه كه عاشقي،قشنگ ترين اسارته


يه جايي يك نوشته بود،اوج مقام عاشقي


به جرأت بوسيدنه،به مدت حسادته


شرايط ديوونگي،يكي دو تا نيست به خدا


زياده اما اولش كاراي ضد سنته


هميشه تا اون كه مي خواي،يه دريا درد و فاصلست


ولي مهم نرفتن و موندن سر رفاقته


يه چيزي قلب عاشقو بد جوري آتيش مي زنه


معلومه،بود نبا كسي كه تفريحش خيانته


ديشب تو كوچه شنيدم يكي مي گفت ستاره ايد


گفتم ستاره روزا نيست،ديگه نگيد اين تهمته


خونه ي ما تا خونتون،انقدرا دور نيس وليكن


مشكل و درد ما دوتا،نداشتن سعادته


يه شب نمي دونم چي شد،رد شديد از تو خواب من


از اون به بعد همش مي گم،خوابم يه جور عبادته


تصورش خب مشكله،كه ما كنار هم باشيم


نمي رسيم به همديگه،تلخه ولي حقيقته


خلاصه دوس دارم بيام حضوري صحبت بكنيم


هر روزي كه شما بگيد،هر زموني كه فرصته


اگه خدا نخواست بيام واسه هميشه پيشتون


يه دونه عكس بهم بديد،اگر چه كلي زحمته


چي كار كنم واسه من و امثال من كه عاشقن


ديوونه شما مي شن،عكسم خودش غنيمته


امضاكنم يا نكنم واسه شما فرقي داره؟


يه ديوونه كه نه بگيد،فكر مي كنه قيامته

((مریم حیدرزاده))