مرگ عروس در حجله

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست . میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه . اما هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده . داماد سرا سیمه پشت در راه میره . به شدت نگرانه و خیلی هم ترسیده . داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند : شیرین ، دخترم ، در را باز کن . شیرین جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه ... همه میرند تو . شیرین ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده . لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده ! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه عجیب نگاه می کنند . کنار دست شیرین یه کاغذ هست ، یه کاغذی که با خون یکی شده . بابای عروس خانم میره جلو . هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره ، بازش می کنه و برای جمع می خونه :

سلام عزیزم . دارم برات نامه می نویسم . آخرین نامه ی زندگیمو . آخه اینجا آخر خط زندگیمه . کاش منو تو لباس عروسی می دیدی . مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟ ! علی جان دارم میرم . دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم . می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم . دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم . ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم . دارم میرم . چون قسم خوردم ، تو هم خوردی ، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ ، گفتم گوش به حرف مردم نده . گفتم اگه تو منو دوست داشته باشی نباید حرفهای مردم در تو تاثیر داشته باشه . تو هم گفتی ، یادته ؟! علی تو اینجا نیستی ، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی ، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی شیرینت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه . کاش بودی و می دیدی شیرینت تا آخرش رو حرفاش موند . علی شیرینت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت . حالا که چشمام دارند سیاهی میرند ، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره . روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد ، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون ، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند . حرفهای مردمو جدی گرفتند و خونه خرابمون کردند . حیف شد علی جان . حیف شد ...

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری . یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه ! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم . هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ، ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام . روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد . چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات . دارم به قولم عمل می کنم . هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ . پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم . دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه . همین جا تمومش می کنم . واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان ! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت . دستم می لرزه . طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام ….

پدر شیرین نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود ، اونم یه نامه تو دستشه ، چشماش قرمزه ، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد . نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست شیرین ... اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده . ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و شیرین با خون  بسته شده بود . حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون با دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت ! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند…

یه روزگار بد یه دختر کور بود که پسری رو دوست داشت

 پسره هم اونو خیلی دوست داشت بعد دختره میگه

اگه من بینا بودم اونوقت می فهمیدی که چقدر دوست دارم .

بعد ها  یکی پیدا میشه چشماشو می ده به دختره بعد
 
دختره که بینا میشه می بینه دوست پسرش کوره  ترکش

می کنه ولی پسره بهش می گه برو ولی خیلی
مراقب چشام باش

برگی از دفتر خاطرات مریم حیدر زاده

کاش وقتی زندگی فرصت دهد
گاهی از پروانه‌ها یادی کنیم

کاش بخشی از زمان خویش را
وقف قسمت کردن شادی کنیم

 کاش وقتی آسمان بارانی است
از زلال چشم‌هایش تر شویم

کاش دلتنگ شقایق‌ها شویم
به نگاه سُرخشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می‌شویم
با خدای یاس‌ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی
باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله‌های میان خویش را
با خطوط دوستی مبهم کنیم

کاش مثل آب، مثل چشمه‌ سار
گونه نیلوفری را تر کنیم

ما همه روزی از اینجا می‌رویم
کاش این پرواز را باور کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست
قلب‌های نقره‌ای را نشکنیم

کاش هر شب با دو جرعه نور ماه
چشم‌های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق
ردپای خویش را پیدا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده‌تر
مهربان‌تر، آسمانی‌تر کنیم

کاش اشکی قلبمان را بشکند
با نگاه خسته‌ای ویران شویم

کاش وقتی آرزویی می‌کنیم
از دل شفافمان هم رد شود

مرغ آمین هم از آنجا بگذرد
حرف‌های قلبمان را بشنود

متن اهنگ عاشقانه مریم

دوس دارم از شما بگم،ببخشيدا جسارته


اگه بگم شما گليد،كه مايه ي خجالته


يه بسته ي نا قابله،پيشكش چشماي شما


پس مي فرستين مي دونم،دل مث كارت دعوته


منتظر يه فرصتم حضوري خدمت برسم


خيلي ببخشيدا ولي،سر شما كي خلوته


از دل رسوام مي دونم،ايراد فراوون مي گيريد


خاكش ولي تَبركه،مال غماي غربته


اين جور نبودم به خدا،واسه خودم كسي بودم


دوره شوق هر كسي،خوب مي دونيد يه مدته


قرار بودش كه من ديگه عاشق هيچ كسي نشم


نميدونم اسمش چيه،يا وسوست يا قسمته


راحت بگم اون دلي كه خودش يه روز يه خونه بود


چشش به دنبال شماس،منتظر مرمته


كاش بذاريد دست منم به ضريحاتون برسه


چون واسه ديدن شما يه عمره كه تو نوبته


تو آرزوي كشف اين يه راز زيبا مي مونم


چرا هميشه بعد عشق،دلا اسير عادته؟


شما با من موافقيد؟عاشق اگه عاشق باشه


خوب مي دونه كه عاشقي،قشنگ ترين اسارته


يه جايي يك نوشته بود،اوج مقام عاشقي


به جرأت بوسيدنه،به مدت حسادته


شرايط ديوونگي،يكي دو تا نيست به خدا


زياده اما اولش كاراي ضد سنته


هميشه تا اون كه مي خواي،يه دريا درد و فاصلست


ولي مهم نرفتن و موندن سر رفاقته


يه چيزي قلب عاشقو بد جوري آتيش مي زنه


معلومه،بود نبا كسي كه تفريحش خيانته


ديشب تو كوچه شنيدم يكي مي گفت ستاره ايد


گفتم ستاره روزا نيست،ديگه نگيد اين تهمته


خونه ي ما تا خونتون،انقدرا دور نيس وليكن


مشكل و درد ما دوتا،نداشتن سعادته


يه شب نمي دونم چي شد،رد شديد از تو خواب من


از اون به بعد همش مي گم،خوابم يه جور عبادته


تصورش خب مشكله،كه ما كنار هم باشيم


نمي رسيم به همديگه،تلخه ولي حقيقته


خلاصه دوس دارم بيام حضوري صحبت بكنيم


هر روزي كه شما بگيد،هر زموني كه فرصته


اگه خدا نخواست بيام واسه هميشه پيشتون


يه دونه عكس بهم بديد،اگر چه كلي زحمته


چي كار كنم واسه من و امثال من كه عاشقن


ديوونه شما مي شن،عكسم خودش غنيمته


امضاكنم يا نكنم واسه شما فرقي داره؟


يه ديوونه كه نه بگيد،فكر مي كنه قيامته

((مریم حیدرزاده))

چقدر سخته

بنام او.. چقدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقتو ازت دزدیده و جاش یه زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد زل بزنی به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوز هم دوستش داری !  چقدر سخته دلت  بخواد سرتو  باز  به  دیواری  تکیه  بدی که یه بار زیر آوار غرور عشقش همه وجودت له شده!   چقدر سخته  تو خیالت  ساعتها باهاش  حرف بزنی  اما  وقتی دیدیش  هیچی جز  سلام نتونی بهش بگی! چقدر سخته  وقتی  پشتت  بهشه  دونه های  اشک  گونه  هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوز هم دوستش داری ! چقدر سخته  که  گل  آرزوهاتو  تو  باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودتو بشکنی و اون وقت آروم زیر لب بگی گل من باغچه نو مبارک

دلم برات تنگ شده ...

 اما من میتونم این دوری رو تحمل كنم ...

به فاصله ها فكر نمیكنم ... میدونی چرا ؟ ؟ آخه جای

 نگاهت رو نگاهم مونده ... هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم

 استشمام كنم ... رد احساست روی دلم جا مونده ... حالا چطور بگم تنهام ؟ ؟

 چطور بگم تو نیستی ؟ ؟ چطور بگم با من نیستی ؟ ؟ آره! خودت میدونی همیشه با منی ...

 میدونی كه تو ، توی لحظه لحظه های من جاری هستی ... آخه توی قلب منی ...برای همینه

 كه همیشه بامنی ... برای همینه كه حتی یه لحظه هم ازم دور نیستی ...برای همینه

كه میتونم دوریت رو تحمل كنم ... صدای مهربونت رو میشنوم ...و آخر همهء اینها ...

به یه چیز میرسم ... به عشق و به تو ... اونوقت دلتنگیم بر طرف میشه ...

 اونوقت تو رو نزدیكتر از همیشه حس میكنم ... اونوقت دیگه تنها

نیستم . حالا من این تنهایی رو خیلی خیلی دوسش دارم..

به این تنهایی دل بستم...حالا میدونم كه این تنهایی

خالی نیست ... پر از یاد عشقه .. پر از اشكهای

 گرم عاشقونه  ... اما با این

 همه من ... من ...

دلم برات تنگ شده

اشک ریختن واسه سبز چشات

یه عادته.....دوری و ندی دنت برای نن

یک حکایته فکر نکنی حرف دل من برای تو شکایته

کی گفته زندگی برای من بدون تو خیلی راحته...

نکنه اون دل تو از دست دل من ناراحته ...

میدونی بد جوری این دل من عاشقته..

ارزوی من تو این شبا وصال روی ماهته....

تنها مرهمم تو این روزها عکسهای یادگاریته

گفته بودن یه روزی دل شکستن ورفتن کارته...

رفتن تو ای عشق من نگفتی اخرین قرارته

یکی به من بگه کجای این عدالته؟ ......

به من بگو امروز چرا دشمن من کنارته؟

سلام دوستان عزیز از اینکه به وبلاگ خودتان سر زدین متشکرم

لطفا نظر بدین یادتون نره متشکرم

خاستگاری

پريشبا رفته بوديم با ننمون خواستگاري !

خونهء اونكه هي مي گفت بگو منو دوسم داري !

پريشبا رفته بوديم با كلي ذوق و ش

ادام شعر را در ادامه مطلب مشاهد نمایید